Zatopienie

„ZATOPIENIE”

Jak zacząć, gdy tyle w duszy gra,

a pod stopami się topi, życiowa kra,

niedługo utonę.

Pulsują skronie,

gdy myślę o nieboskłonie

z którego zstąpiłaś do mnie,

choć pewnie nigdy nie będziesz moja

pęka we mnie tęsknoty zbroja,

gdy moje oczy nie wielbią Twej talii,

ani z bliska, ni też z oddali.

Z każdym dniem przemijanie bardziej boli,

a ja nie chcę już przemijać,

ciągle tylko z Tobą się mijać.

Gdy dzieci do snu zawijam,

zamykam oczy,

wierząc, że cud mnie zaskoczy,

gdy je otworzę, spełni się wszystko,

a Ty siedzieć będziesz naprzeciwko,

lecz rzeczywistość niweczy marzenia,

a ja zostaję, krok od zatopienia!