Pragnienie

            “PRAGNIENIE”

Gdy w półśnie leżysz pośród leżanki,

samotność w psychice czyni małe ranki,

szczególnie w ciche zmierzchy I poranki.

Nikt nie docenia,

nie słucha twego, samotnego pienia,

gdy w sobie czujesz choć cząstkę lenia.

Szukasz opcji pragnień spełnienia,

by poczuć euforię zaspokojenia,

przez moment zastygnąć w stanie uniesienia,

chwila pracy, ot jakby od niechcenia.

Niby niewiele, lecz, gdy bolą ręce

nogi i dłonie zmęczenie łechce,

gdy oczy zamknięte jeszcze,

lub całe ciało już spać chce.

Co wtedy?

Czy odłożyć pragnienie, co przyszło tak nagle,

gdy suchość czujesz w calutkim już gardle,

gdy język jak pień drzewa stoi,

a w pobliżu nikogo, kto twe życzenie zaspokoi.

Gdy stwierdzasz, że nikt cię pomocą nie zaszczyci,

w ciche zmierzchy i poranki,

wstajesz i wrzucasz esencję do szklanki,

sypiesz cukier, dolewasz wrzątek

by wypić herbatę jako dnia początek.