Dla żony

„ Dla Sylwii”

Szary chodnik, ciemne chmury …

Nagle zjawiłaś się Ty

i krajobraz, który taki był ponury

w tęczowe zmieniłaś mi sny!

Każdego dnia u Twego boku

lepszym się staję!

W miłosnym amoku

w barwniejsze zabierasz mnie kraje!

Miesiąc za miesiącem

inne nim błysną … gasną,

a Ty jesteś słońcem,

gdy w Twym zapachu staram się zasnąć!

By o poranku w Twym oddechu

i w Twych objęciach się zbudzić,

aby się kochać – do utraty tchu.

Wiedzieć, że nic miłości nie ostudzi!

Po codziennym zaś znoju

do Twego przytulić się serca

i o ludzi naszego się modlić pokroju

by ich nie tykał zdrady innowierca!

Potem we wspólny zapadniemy sen,

niech miłość kwitnie, niech zginą smutki,

niechaj to trwa, aż nadejdzie ten …

sen, po którym nie będzie już pobudki!